Deney, birbirinden yaklaşık 2 kilometre uzaklıktaki iki ayrı laboratuvarda kurulan karanlık odalarda 10 gönüllünün katılımıyla yapıldı. İkişerli beş gruba ayrılan gönüllüler, internet üzerinden 20 aşamalı bir soru cevap oyunu oynadı. Gönüllülerin, her bir aşamadaki nesneleri birbirlerine sorular sorarak bulması gerekiyordu.
Oyun sırasında katılımcılar, beyindeki elektriksel aktiviteleri kaydeden elektroensefalografi makinesine (EEG) bağlandı ve kafalarına görsel korteks bölgesinin üzerine manyetik bir halka gelecek şekilde başlık geçirildi. Bir katılımcıya bilgisayar ekranında bir nesnenin resmi gösterilirken diğer laboratuvardaki katılımcının ekranına da resimlerle ilgili sorular yansıtıldı ve bu soruları “mouse”a tıklayarak diğer deneğe göndermesi istendi. İlk katılımcı, soruları monitörde beliren ve yanıp sönen iki LED ışıktan birine odaklanarak “evet” ya da “hayır” olarak yanıtlama çalıştı.
Deney sırasında katılımcılar, birbirlerine beyinleriyle sinyal göndererek nesneleri yüzde 72 doğruluk oranıyla tahmin etti.
Araştırmacılardan Chantel Prat, “Katılımcılar, beyinleriyle gördükleri bir şeyi yorumlayıp birbirlerine beyinleriyle sinyal göndererek iletişim kurdular. Bu, şimdiye kadar hiç görmediğimiz bir şeydi” dedi.
