Kahramanmaraş merkezli depremlerden etkilenen Hatay’ın Dörtyol ilçesine bağlı Ocaklı Mahallesi’nde evleri depremde hasar alan ve içinde yaşanamayacak duruma geldiklerini ifade eden 3’ü çocuk 8 kişilik aile, 10 gün boyunca ahırda ve arabada yaşadıklarını aktardı. Tanıdıkları vasıtasıyla eski bir konteyner aldıklarını ifade eden Zeynep Keser, “Dünya bir para toplandı hani? Kime verdiler” diye sordu. Gelin Duygu Keser ise gözyaşları içinde, “Bize devletten hiç yardım gelmedi. İki çocuğumla fareli ahırda kaldık 10 gün. İlla göçük altında mı kalacağım ben çocuklarımla. O zaman mı görecekler bizi. Bir yakınımız elektrikli soba getirdi, fakat onu da elektrik faturası çok gelecek diye korkumdan yakamıyorum” dedi.
Depremde en büyük yıkımı yaşayan illerden biri de Hatay oldu. Hatay’ın Dörtyol ilçesine bağlı Ocaklı Mahallesi Akpınar Sokak’ta evleri bulunan 8 kişilik Keser ailesinin de evleri içinde yaşanılamaz hale geldi. Ailenin bir kısmı 10 gün boyunca arabada, bir kısmı ise ahırda kaldı. 10 gün boyunca kendilerine yardım gitmediğini aktaran aile üyeleri, ancak dün bir tanıdıklarının kendilerine konteyner gönderdiğini ve deprem günü olan 6 Şubat’tan bu yana ilk kez dün gece konteynerde kaldıklarını söyledi. Aile üyeleri, bir tanıdıklarının gönderdiği elektrikli sobayı da yüksek fatura korkusuyla yakamadıklarını söyledi.
“Çocuklarım arabanın içinde, ahırda kaldı”
Gıda, su ve ısınma ihtiyaçları olduğunu belirten büyükanne Zeynep Keser, iki çocuk annesi olan gelini Duygu Keser ile birlikte yaşadıkları zorluğu anlattı. Zeynep Keser, deprem anında evden dışarıya kaçabildiklerini söyleyerek, “Evimiz uçmak üzereydi biz aşağı indik. Kaçtık, yağmurun altında dışarılarda gezdik. Gelip bakan olmadı. Eve giremiyoruz. Arabanın içinde kaldı çocuklarım. Ahırda kaldı” dedi.
İki çocuk annesi Duygu Keser ise evlerine gelen ekibin, evlerinin az hasarlı olduğunu söyleyip gittiğini aktararak, “Bizim evimize gelip baktıklarında az hasarlı diye gösterdiler. Ama içerinin girilecek hali kalmadı. Biz lavabo ihtiyacımız için mecbur giriyoruz. Sırayla bekliyoruz kapıda bekliyoruz, kapıları kapatamıyoruz korkuyoruz. Yemeği küçük tüpte yapıyoruz, bazen dışarıda yapıyoruz. Bize devletten hiç yardım gelmedi. Kaynımın bir arkadaşı sağ olsun o bize yardım etti, konteyner geldi, satın aldık. Durumumuz da öyle iyi değil” diye konuştu.
“Vergileri alırken alıyorlar, bu rezilliğimizi gelip kimsenin gördüğü yok”
Konuşmaya devam eden büyükanne Zeynep Keser, “Bir şey yapacak durumumuz yok. Paramız olsa… Sadece benim bir emeklilik parasıyla geçiniyoruz. Bir çocuğum asgari ücretli, işe gidiyor. Ona da daha yeni başladı. Gören olmadı bizi. ‘Haliniz ne’ diyen olmadı. Vergileri veriyoruz ama ‘Nasıl veriyorsun’ diyen olmuyor. Alırken alıyorlar, bu rezilliğimizi gelip kimsenin gördüğü yok. Biz bu durumdayız. Az hasarlı diyorlar. Dünya bir para toplandı hani? Kime verdiler. Oraları görseler baştan kurarlardı. Ama şuna vergi, buna vergi, canımızı alıyorlar zaten. Aldığım biz emekli parası. Çocuklarla beraber kalıyorum. Oğlumun işi de yok. Ortada kaldık. Allah razı olsun çocuğumun arkadaşı bize konteyner göndermeseydi o arabanın içinde dört büküm duruyorduk, bu çocuklarım da ahırda kalıyorlardı. ‘Ne yapıyorsun’ diyen yok. Ben ne yapayım ne yapabilirim. Aldığım 3 bin 500 aylık. Onunla da bir erzak alamıyorsun ki. Dünya bir para bir şey alıyorsun. Ortada kaldık, şimdi ne yapabiliriz. Donuyoruz o konteynerin içinde. Sağlıklı da değil, her yeri açık. Allah razı olsun, tamir ettirmiş göndermiş ama sağı solu kapattık. Donduk, sabaha kadar donuyoruz. Evimizi yaptıracak bir gücümüz yok. Bizim hiç yatar paramız yok. İnşallah bizi de görürler ama hiç bilmiyorum” dedi.
“Durumumuz olsa 10 gün ahırda kalmazdım iki çocuğumla”
“Durumumuz olsa 10 gün ahırda kalmazdım iki çocuğumla” diyen Duygu Keser, iki çocuğunun da bronşit hastası olduğunu söyleyerek, “Divanlarda yatıyoruz, eşim bir şeyler yapmaya çalıştı, sağı solu poşetle kapattık zaten. Çocuğum diyor ki ‘Anne fare geçiyor’ ama yapacak hiçbir şeyimiz yok. Çocuklarla fareli odada kaldık 10 gün. Kimse bizi görmedi. Her şeyi yapıyoruz, biz de vergilerimizi veriyoruz. Ama bizi hiç kimse görmüyor. İlla büyükşehirlerde mi olacağız, illa göçük altında mı kalacağım ben çocuklarımla. O zaman mı görecekler bizi. Buraya ‘az hasarlı’ nasıl derler. Bari bir erzak getirsinler. Neyle yapacağız biz bu evi, her zaman biz burada mı kalacağız. 8-10 kişiyle. Hiç mi yardım ulaşmayacak bize hiç mi görmeyecek bu devlet bizi” diye konuştu.
“İçinde eşya olmasın ben bir kuru yere oturayım ama ev olsun”
Duygu Keser, bir yakınlarının elektrikli soba getirdiğini, ancak onu da yüksek elektrik faturası geleceği korkusuyla yakamadıklarını söyledi. Keser, “Yakmasan olmuyor, çocuklarımız hasta, bronşitli. Yaksak, düşünüyorum, çünkü eşim daha yeni işe başladı. Annemin bir emekli maaşını zaten faturaya verirsek ne yiyip ne içeceğiz 8 kişi? Nasıl yaşamımızı sürdüreceğiz? Ben yardım istiyorum lütfen. Benim evim yıkıldı, kayınvalidemin 40 yıllık evini biz 15 senedir tamir etmeye çalıştık. Lütfen ben yardım istiyorum devletten, ev istiyorum, başka bir şey istemiyorum. Ben çocuklarımla dışarıda kalmak istemiyorum. Ben yardım istiyorum lütfen duyun sesimi. İçinde eşya olmasın ben bir kuru yere oturayım ama ev olsun” dedi.
