Kerry, gelişmekte olan ülkelere 2022 yılı içinde 100 milyar dolar fon sağlanması hedefinin gerçekleştirileceğini söyledi.
2009’da zengin ülkeler, kamu ve özel kaynakları kullanarak 2020 itibarıyla yoksul ülkelerin bu ihtiyaçlarına yönelik yılda 100 milyar dolarlık bir fon ayırma sözü vermişti.
2015’teki Paris zirvesinde, 2020’ye kadar gelişmekte olan ülkelere 100 milyar dolarlık fon verilmesi hedefi tüm ülkelerin katılımıyla kararlaştırılmıştı.
Fakat bu hedef tutturulamadı. 2019’da 80 milyar dolara ulaşılırken 100 milyar dolar hedefinin 2023’te gerçekleşebileceği açıklandı.
Bu para hem karbon salımını azaltmaları hem de iklim değişikliğinin etkilerine karşı hazırlanmaları için planlandı.
‘Trilyonlarca dolar özel finansmana ihtiyaç var’
Kerry, bu hedefe belirlenenden bir yıl önce ulaşılacağını söyledi.
Ancak Kerry’ye göre bu hedefe ulaşılsa da yılda 100 milyar dolar, dünyanın iklim kriziyle baş etmesi için bu ülkelere yeterli olmayacak. Kerry, krizle mücadele için trilyonlarca dolar özel finansmana ihtiyaç duyulduğunu söyledi.
BBC’den Daniel Kraemer’e göre yoksul ülkelerin tarihsel karbon salımındaki payı çok düşük. Güncel salımlarda da dünyanın en zengin yüzde 1’i, en yoksul yüzde 50’sinin toplamından daha fazla karbon salımına yol açıyor.
En yoksul ülkeler geçinmek ve gıda için doğaya daha fazla bağımlı olduğundan, iklim değişikliğinin etkileriyle başa çıkabilmek için yeterli maddi kaynağa sahip olmadıklarından aşırı hava olaylarının etkilerine daha açıklar.
Son 50 yılda aşırı hava olaylarından kaynaklı ölümlerin üçte ikisi en yoksul 47 ülkede gerçekleşti. Bu olaylara kuraklık, yangınlar ve seller de dahil.
Yoksul ülkelere yönelik sözlerin nasıl tutulacağına dair bir anlaşmaya varmak, küresel ısınmayı 1,5 derece ile kısıtlayabilmek için son derece önemli.
Malavi Devlet Başkanı Chakwera: Bu bir hayır işi değil
Glasgow’da konuyla ilgili konuşan Malavi Devlet Başkanı Lazarus Chakwera, “Bu bir hayır işi değil. Ya parayı ödersiniz ya da bizimle birlikte can verirsiniz” diyor.
İngiltere Başbakanı Boris Johnson da Glasgow’daki dört önceliğinden birinin, zengin ülkelerin verdiği 100 milyar dolarlık sözü tutmasını sağlamak olduğunu söylüyor.
Johnson, zengin ülkelerin nesiller boyunca çevreyi kirleterek kâr ettiğini, bunu da genellikle gelişmekte olan ülkelerin zararına yaptığını ve bu yüzden gelişmekte olan ülkeleri teknoloji, uzmanlık ve para ile destekleme görevi olduğunu belirtiyor.
Pasifik Okyanusu’ndaki ada ülkelerini bir araya getiren Pasifik Bölgesel Çevre Programı adlı örgütün sekreteri Tagaloa Cooper, “Hayatta kalmak için müzakere ediyoruz” diyor.
Bu ülkelerden bazıları deniz seviyesinin yükselmesinden en çok etkilenecek ülkeler arasında yer alsa da maddi imkanlarının kısıtlı olması, Cooper’a göre COP26’ya delege göndermeyi bazıları için bir “lüks” durumuna getiriyor:
“En çok zarar görme ihtimali olan grupların bir kısmı bu müzakerelerde sesini duyurabilmek için mücadele etmek zorunda kalıyor.”
