Geçtiğimiz Şubat ayı, yalnızca dünyanın gelmiş geçmiş en sıcak ikinci Şubat ayı değildi. Avrupa’da Aralık ayı başından Şubat sonuna kadarki tüm kış dönemi boyunca sıcaklık 1981-2010 ortalamasının 3,4 santigrat derece üzerindeydi. Böylelikle bu kış sıcaklık rekoru kırıldı.
Verilere göre, Antarktika’da yaz sonu ortalamadan daha sıcaktı, Avustralya daha soğuktu ve Siberya ile Orta Asya’da sıcaklıklar Şubat ayı ortalamasından önemli ölçüde daha yüksekti.
Bilim insanları Kuzey Buz Denizi’nde yılın bu zamanında beklenenden 850 bin kilometrekare daha az deniz buzu olduğunu ölçtü. Bu, hemen hemen Fransa ve İtalya’nın toplam yüzey alanına tekabül ediyor.
İsveç’in kuzeyindeki Abisko köyüyse, iklim değişikliği nedeniyle yıllık sıcaklık ortalamasının sıfır sınırının altından üstüne çıktığı bir bölge.
Bölgede yıllık sıcaklık 1960 yılından bu yana dalgalanıyor ancak kademeli olarak da yükseliyor.
‘Soğuk kışlarımızı kaybettik’
Peki, orada neler olup bitiyor?
İsveç’in Abisko köyünde kış yaşanıyor. Bu kar, buz ve ortalama -15 derece sıcaklık anlamına geliyor. Burası, Kuzey Kutup dairesinin kuzeyinde genellikle donmuş halde bulunan bölgelere benziyor. Ancak bütün bu karların altında büyük değişim belirtileri yatıyor.
İklimbilimci Keith Larson bütün bunların ne anlama geldiğini açıklıyor.
Ağaçlar ve bu bir asırlık hava durumu istasyonundan sıcaklık verileri, Abisko’nun dünyanın geri kalanından en az iki kat daha hızlı ısındığını gösteriyor. Larson bunun geri bildirim döngülerinden kaynaklandığını söylüyor – kar ve buz eridiğinde güneş ışınlarını daha az yansıtıyor ve bu da daha hızlı erimesine neden oluyor.
Larson, “1989’dan bu yana, 2010 yılı hariç, her yıl sıcaktı. Bu, kışın soğuk olmadığı anlamına gelmiyor, burası yine de Kuzey Kutbu. Ancak biz soğuk kışlarımızı kaybettik” şeklinde konuşuyor.
Abisko Ulusal Parkı’ndaki turizm merkezinde sergilerin tamamı, yerel manzaradaki değişikliklere ve bunun burada yaşayan bitki ve hayvanlar için ne anlama geldiğine adanmış durumda.
İklim değişikliği ren geyiklerini tehdit ediyor
Tomas Kuhmunen, Finlandiya, Norveç ve İsveç’in kuzeyinde yaşayan yerel Sami halkının bir üyesi. Geleneksel bir biçimde yaşamına devam edenler için işlerin her yıl daha da zorlaştığını söylüyor, örneğin ren geyiği güdenler için.
Daha sıcak hava, daha çok yağış anlamına geliyor, yağış da buradaki likeni yere yapıştırarak ren geyiğinin aç kalmasına neden oluyor. Tomas bazı ailelerin bu yıl ren geyiklerini topladıklarını ve onları elleriyle beslediklerini söylüyor. Yerliler bunun, hayvanlar için iyi olmadığını düşünüyor.
Kuhmunen, gelecekte bir belirsizlik dünyasının bizi beklediğini söylüyor: “Yaşlılarımıza kışlar böyle olduğunda ne yaparsınız, daha önce ne yaptınız diye sorduğumuzda, ‘bilmiyoruz’ diyorlar.
Kuhmunen, bugün için değil, gelecek nesil için kışın nasıl geçeceği hususunda endişelendiğini söylüyor.
KAYNAK: EURONEWS TÜRKÇE – GİZEM SADE
