DW: Almanya’da yaşayan bir Alman olarak ABD’den gelen son görüntüler hakkında ne düşünüyorsunuz?
Jerome Boateng: Bu kareler beni şoke ediyor. Sosyal medyada önümüze düşenler insanlıktan uzak görüntüler. Maalesef şimdi eylemler de zorlu bir hal alıyor. Yine de Georg Floyd olayı, Amerika’da siyahlara karşı ırkçılığın hala ne derece yaygın olduğunu ve ABD’de ırkçı profillemenin nasıl bir rol oynadığını gözler önüne seriyor. Ben de sık sık ABD’ye gidiyorum ve bu kültürü ve ülkeyi çok seviyorum, bu nedenle bana bu çok üzücü geliyor. Ancak bu yeni bir olgu değil, her zaman var olan bir mesele. Irkçılık her yerde var, ama ABD’de had safhada. Güzel bir alıntı okumuştum: Sanki ırkçılık karanlık bir oda, arada bir birisi gelip ışıkları yakıyor ve her şey bir anda günyüzüne çıkıyor. Afro Amerikalıların Amerika’nın imajı ve kültürüne katkılarını düşününce bu bana daha da açıklanamaz bir şey gibi geliyor. Spor, moda ve müziği düşünüyorum da… Barack Obama’nın başkanlığı da bunun bir göstergesiydi.
Almanya’yla bir takım paralellikler görüyor musunuz?
Irkçılık kesinlikle bizde de bir mesele ve oldukça da görünür bir mesele. Son yıllarda yabancılara ve farklı inançlara sahip kişilere karşı Almanya’da saldırılar oldu. Genel anlamda, öyle bir yere doğru gidiyor ki, aslında bunları aşmıştık diye düşünüyorum kendi kendime. Berlin’de çocukluğumda ırkçılıkla karşılaştım elbette. Ancak futbol sahasındaki zamanları da hatırlıyorum, nereden geldiğinizin ya da hangi dine mensup olduğunuzun bir öneminin olmadığı zamanları. İranlı, Afrikalı, Türk, Alman bir aradaydık. O zamanlar bunun üzerine pek de düşünmüyorduk ya da konuşmuyorduk. Önemli olan bir arada olmaktı.
Almanya’da yaşayan Afro-Almanların yeterince görünür olmadığı ya da yeterince kabul görmediği görüşünde misiniz?
Genele bakıldığında Afrika kökenliler kimi alanlarda yeterince temsil edilmiyor. Çoğu zaman en kolay kabul görenlerin ancak sporcular olduğu izlenimine kapılıyor insan. Ancak tamamen karamsar bir tablo da çizmek istemiyorum. Kişisel olarak, benim çok olumlu tecrübelerim de oldu. Avrupa’da durumun çok daha kötü olduğu pek çok ülke var.
İçinde bulunduğumuz zamanda, sporcuların da aktivist olması gerektiğini düşünüyor musunuz?
Bizim sesimiz duyuluyor, bir platformumuz var ve ulaşabileceğimiz alan geniş. Yalnızca sosyal medyayla sınırlı kalmamasını da önemli buluyorum. “Black Out Tuesday” gibi girişimler güzel, ancak önemli olan gerçekten harekete geçmek ve çocuklarla çalışmak olsun ya da diğer uyum projeleri olsun bir şeyler yapmak. Herkesin burada yapabileceği bir şey var. Ben şahsen yakında bu alanda bir şeyler yapmak istiyorum ve halihazırda çok fazla fikir ve girişim var.
Son dönemde pek çok siyah futbolcu konuya ilişkin görüşlerini paylaştı. Beyaz meslektaşlarınız sizi nasıl destekleyebilir?
Konuşmayan her beyaz futbolcu ırkçıdır diye bir şey yok. Burası kesin. Protesto görüntülerini izlediğimde her renkten insan görüyorum. Ancak elbette tanınırlıklarını bu mesele için de kullanmaları arzu edilen bir şey. Bunu yapan çok kişi de var ama yine de hala bir eksiklik olduğu görüşündeyim.
Peki durumun iyileşmesi için ne yapılmalı?
Her şey çocukların yetiştirilme sürecinde başlıyor, en önemlisi bu. Yeryüzündeki hiçbir çocuk dünyaya ırkçı olarak gelmiyor. Anne babalar ve onların çocuklarına ne verdikleriyle ilgili bir mesele bu. Olabilecek en kötü şey, çocuklarımın (ırkçılığı) deneyimlemesi olurdu. (Çocuklarımıza) ırkçılığın kabul edilebilir olmadığı fikrini aşılamamız önemli. Ve birine hakaret edildiğinde o kişiyi savunmayı ve (saldırganlara) karşı koymayı da. Bu okullarda başlamalı ve müfredatın sabit parçası olmalı. Ancak bu şekilde yol katedebiliriz.
KAYNAK: DEUTSCHE WELLE TÜRKÇE
