1995 yılında karakola götürüldükten sonra kendisinden bir daha haber alınamayan Hasan Ocak’ın kardeşi Maside Ocak, 28 yıldır ağabeyinin akıbetini soruyor. “Cumartesi Anneleri” olarak uzun yıllar toplandıkları Galatasaray Meydanı’nda toplanmalarına izin verilmeyen, Anayasa Mahkemesi’nin kararına rağmen her Cumartesi darp edilerek gözaltına alınan Maside Ocak, bugün yaşananların 90’lardan da ileri olduğunu söylüyor.
‘ÜLKEDE HALA BULUNMAYI BEKLEYEN KAYIPLAR VAR’
Gazete Duvar’dan Ferhat Yaşar’a konuşan Maside Ocak, “Bizim yasımız sadece Cumartesi değil. Üç kuşaktır insanlar yasın bitirilmesi mücadelesini veriyor. Şu sözü çok duyduk: Siz kaybınızı buldunuz daha ne işiniz var? Biz kaybımızı bulmuş olabiliriz ama bu ülkede hâlâ bulunmayı bekleyen kayıplar var. Sorumluların yargılanması gereken süreci daha başlatamadık. Bizim en büyük ödülümüz, 90’larda oturduğumuz günlerde işkenceden çıkan insanların Galatasaray’a gelip, ‘Beni gözaltında kaybedeceklerdi. Polisler ‘dua edin Cumartesi Anneleri var’ dediği günlerdi. Daha fazla şey yapmamız gerektiğini söyleyen cümlelerdi bunlar. ‘Benim çocuğumu kaybederseniz, Cumartesi Anneleri’ne katılırız’ diyen anneler de oldu” diyor.
Maside Ocak, bugünlerde yaşananları 90’larla şöyle karşılaştırıyor:
‘BUGÜN 22’İNCİ KEZ GÖZALTINA ALINACAĞIZ’
“15 Ağustos’ta 30 hafta boyunca sistematik olarak engellendik. Bu dönemde olduğu gibi görüldüğümüz her yerde gözaltına alındık. O dönemle bu dönemi karşılaştırdığımızda bugün 22’inci kez gözaltına alınacağız. Her ne kadar 90’ların karanlığından bahsetmiş olsak da o dönemde bugün yaşadıklarımızı yaşamıyorduk. Polisler tarafından saygı ile karşılaşıyorduk. O dönem ‘şüpheli şahıs’ olarak ara sokaklarda gözaltına alınıyorduk. Beyoğlu Emniyeti’nde işkenceleriyle anılan polisler dahi bizimle karşılaştıklarında bugünkü gibi bir tablo olmuyordu. ‘Maside Hanım buyurun, karakola gidiyoruz’ derlerdi. Karakoldan serbest bırakılırdık. Bugün ise öyle bir şey yaşıyoruz ki, AYM kararı var. Buna rağmen her hafta kelepçelenerek, darp edilerek gözaltına alınıyoruz. 90’larda bunların hiçbirini yaşamıyorduk. Onurumuzu rencide edecek davranışlarla karşılaşıyoruz. Biz suçlu değiliz.”
‘BİR EVLADIM DA GALATASARAY’
Henüz 19 yaşında bir lise öğrencisiyken başladığı mücadele boyunca geçen zamanı anlatan Maside Ocak son olarak şunları söylüyor: ”Askıda kalan şeylerin telafisi ilerleyen zamanlarda belki olabilir. Ama bir insanın yaşamını savunmak, bir kaybın bulunmasını istemek, adaleti istemek… Bunun yerine konulabilecek bir şey yok. Cumartesileri buraya geldiğim için çocuğumun bir çok şeyini göremiyor olabilirim. Ama şunu biliyorum ki insanlık adına burada olmak daha vazgeçilmez. İnsan evladının her şeyini merak eder, yanında olmak ister. Benim bir evladım var. Ama bir evladım da Galatasaray. Kaybedilen bir ağabeyim var. Ama benim gözaltında kaybedilen binlerce yakınım da var. Onları bulmak, onlara ait bir mezar yapabilmek, bunun yerine ikame edilecek bir şey yok. Hani derler ya, ‘şurada gül bahçesi var, burada zehir.’ Biz o zehri içmeyi tercih ediyoruz. Çünkü kayıplarımızı savunacak kimse yok. Kayıplarımızın peşinden gidecek kimse yok. Biz de zehri içmeyi tercih ediyoruz.”
